Ramai terseleweng daripada matlamat asal yang murni kerana nafsu

Part 3

Beratnya amanah ditanggung mereka yang mahu berjuang di jalan Allah, jika jalan politik yang menjadi medan perjuangan itu apakah mereka bersedia untuk disoal siasat di mahkamah Allah SWTnanti?

Jika setiap mata yang berjaga kerana mahu memperjuangkan Islam itu menangisi diri sendiri atas setiap kesilapan dilakukan, alangkah bahagianya umat Islam dipimpin oleh pemimpin yang ikhlas.

Apabila hati sentiasa dibersihkan dengan ayat Allah dan teguran dari sunnah Rasul-Nya kemudian mereka patuh dan tunduk kepada keduanya seraya berwaspada di atas kesilapan tindakan yang diambil, Insya-Allah segala perbalahan dalam tubuh umat dapat diselesaikan dengan jalan damai.

Mereka bersatu kerana menyahut seruan Allah SWT, melupakan bara kesumat yang membakar jiwa, mencari titik persamaan dalam sekian banyak perbezaan yang diyakini sebagai tanda rahmat-Nya.

Rasulullah SAW juga bersabda yang bermaksud: "Hendaklah kamu bersatu (berjemaah) dan hindarilah perpecahan. Sesungguhnya syaitan itu bersama orang yang bersendirian. Dan dia jauh daripada dua orang yang bersama. Barang siapa yang inginkan keselesaan syurga hendaklah dia berpegang kepada kesatuan (jamaah)." (Hadis riwayat Imam Al-Tirmizi)

Kesatuan umat adalah perjuangan Rasulullah SAW dan sesiapa yang menyahut seruan itu sesungguhnya berada di atas jalan sunnah, walaupun berbeza aliran politik, sesama Muslim wajib menjaga hati daripada penyakit hasad dan permusuhan.

Seperti sabda Rasulullah SAW yang bermaksud: "Sudah berjangkit kepada kamu penyakit umat sebelum kamu, iaitu penyakit hasad dan permusuhan, sedangkan permusuhan itu adalah pencukur. Ketahuilah! Bahawa aku bukan kata ia mencukur rambut tetapi perpecahan itu mencukur agama." (Hadis riwayat Imam Al-Tirmizi)

Faktor yang boleh menyatukan umat dan seterusnya membawa kekuatan mereka hingga mencapai kemenangan hendaklah dijadikan agenda utama politik, di samping sentiasa berwaspada dengan pelbagai tipu daya musuh.

Kegagalan umat mendaulatkan Islam juga berpunca daripada tidak diletakkannya ketaatan yang mutlak hanya kepada Allah, Rasul dan orang mukmin. Bahkan mereka lebih percaya kepada orang kafir dan fasik yang boleh dimanfaatkan untuk kepentingan peribadi daripada setia kepada orang mukmin.

Sedangkan al-Quran jelas menyatakan teguran Allah ke atas mereka yang akur kepada orang kafir, menerusi firman-Nya yang bermaksud: "Khabarkanlah kepada orang munafik bahawa mereka akan mendapat seksaan pedih. (Iaitu) orang yang mengambil orang kafir menjadi teman penolong dengan meninggalkan orang mukmin. Apakah mereka mencari kekuatan di sisi orang kafir itu? Sesungguhnya semua kekuatan kepunyaan Allah." (Surah An-Nisa', ayat 138-139)

Tanda setia terhadap orang kafir ialah melalui lima perbuatan iaitu; mengikuti hawa nafsu mereka, mengikuti suruhan dan isyarat mereka, cenderung dan bersatu hati bersama mereka, berlembut dan berkasih sayang dengan mereka.

Tetapi apabila suasana politik yang bergolak memaksa mereka untuk setia kepada orang kafir maka mereka hendaklah mengikut syarat ditentukan syarak seperti menurut Imam Ahmad dan Syaikhul Islam Ibn Taimiyah bahawa keadaan terpaksa melahirkan kufur, sama ada dengan perkataan kufur atau wala' kepada orang kafir tidak boleh dilakukan kecuali apabila sampai kepada peringkat mereka menyeksa hingga boleh membunuh, tetapi jika hanya bimbang kepada pangkat, harta atau keluarga atau tanah air maka tidak diterima keuzurannya bersetia dengan orang kafir. Terpaksa bersetia kepada orang kafir dibolehkan hanya jika mereka memudaratkan jiwa umat Islam.

alhamdulillah..dah habis..